Het heeft wegens een vervelende en langdurige blessure lang geduurd voor we aan de Turfjes konden beginnen, maar de eerste zit er op, Mariënville. Wederom een heerlijke wandeling. Met drie memorabele momenten.
- Toen we onder het in de wijzigingen gemelde prikkeldraad door wilden kwam een groep nog jonge koeien zeer nieuwsgierig naderbij. We moesten even met beleid deze beweging maken. Ze bleven vervolgens binnen de cirkel van 1,5 meter (foei!) met ons meelopen tot aan het andere hek. Heel leuk, dit escorte.
- Er was vroeger een grap over de “verticaal uitgedaagde” voetballer Simon Tahamata: “Waarom lacht hij altijd op het veld?”, omdat het gras hem onder zijn oksels kietelt!” Welaan, dat gevoel hebben wij nu ook gehad, zo hoog was dat gras wel.
- En verder kwamen we nog een heuse Achtmaalse Berg tegen. Kortom: weer volop genoten.
Tjeerd Knoop
