Wandelen langs de Aa of Weerijs, ronde 1
We hebben de route in 2 delen gesplitst. Deel 1 de route volgend t/m brug aan de Maalbergenstraat, vandaar over de Maalbergenstraat terug naar het startpunt. Deel 2 vanaf de start tot aan de brug over dezelfde straat en dan weer de route volgend. 1e deel is ongeveer 7,5 km, 2e deel ongeveer 6 km, totaal dus 2,5 km langer dan in een keer.
Deel 1, gelopen tussen kerst en nieuw 2019:
Startend vanaf de parkeerplaats de Krochten, voor mij een bekend terrein omdat ik er vaak heb gemountainbiked. Maar wat schetst mijn verbazing dat na nog geen half uur ik in een totaal onbekend bosje liep. En het werd nog erger, de hele route langs de beek richting Wernhout was totaal nieuw voor mij. Prachtig kronkelend door het landschap, langs de weilanden en akkers, het leek wel of ze telkens de kerk van Wernhout verplaatste.
Jaren terug hebben we het Pieterpad gelopen en ons vaak verwonderd over hoe mooi Nederland toch is. Nou dit deel van de route is zeker Pieterpad waardig.
Via een brug die ooit dienst deed om de koeien naar de andere kant te laten grazen, staken we de beek over. Toch kregen we natte voeten, het brugdek ligt namelijk iets hol en het had geregend kort daarvoor. Maar dat kon de pret niet drukken. Via een akkerpad naar de Lentsebaan en vandaar door de dorpskom van Wernhout, tot aan de brug.
Deel 2, gelopen half april 2020:
Het stuk langs de beek richting Zundert was ook weer nieuw voor mij. Ik dacht dat ik alle stuwen in de grote beek, zoals die in de volksmond ook wel genoemd wordt (er is immers ook een kleine beek in Zundert), wel kende maar die tussen Wernhout en Zundert dus niet. Maar goed trouwens dat ze die stuwen hebben geplaatst, anders hadden ze in Breda (Brede Aa) vaak natte voeten.
Ook hier een koeienbrug, maar die hoefde we niet over. Via enkele akkerpaden en bospaden weer terug naar de parkeerplaats. Het was een warme lenteavond en dat het al lente was kon je goed zien. Bomen die in blad kwamen, boeren, tuinders en boomkwekers hard aan het werk, vogeltjes druk doende met het bouwen van hun nestje.
Aan het eind van de route even rust, lekker gezeten bij het ven, zie foto. Het bankje aldaar is vernoemd naar Anton Nouws, veel te jong overleden, ik kenden hem goed. Was een fijne kerel.
Wil Wouters